Hayır! Kendimi kandırmıyorum... Unuttum diyosam unutmuşumdur. Hala rüyalarımda görmem bir anlama gelmek zorunda değil, sorgulama beni artık, yoruldum. Rüyalarımda bile yüzüme bakmıyorsa ve “rüyamda” bu duruma kahroluyorsam, hala eski ve kötü anılar rüyalarımda canlı canlı karşımda duruyorsa bu da bi anlama gelmiyor.
Tamam ona ait eşyalara anlam yüklememek için hala hayatımdalar yada yakınlarıma hediye ettim, ve gerçekten benim için bir anlam ifade etmiyorlar. Görünce onu hatırladığım herhangi birşey olsun istemiyorum hayatımda ama ona ait olanları da yakıp, atıp bu durumu gurur meselesi yapmayacağım. Aksine tam da karşımda durmalı herşey taa ki hayatımdaki diğer eşyalardan bir farkı, anlamı olmayana kadar, başardım da aslında, ama ne diye bu rüyaları görüyorum, niye bitti, unuttum dediğim herşey sırayla karşıma çıkıyor? Son kırıntılarını mı temizliyorum bilinç altımın yoksa daha yeni mi başladı temizlik? Niye eskisi gibi olmaktan korkuyorum bittiyse herşey? Kendimi mi kandırıyorum? Sorgulamak mı yoruyor zihnimi? Neden ve niye diye soruyor muyum hala bana? Birşeyleri hala kafamda doğru yerlere oturtamadığımın farkındayım. Aniden olanlara çok sinirleniyorum ve küfür ediyorum. Ama bazen de neden, buna mı değiyordu sorgulamaktan kurtulamıyorum... Bazı zamanlar duvarlara boş boş bakmak isterdim sanırım o zamanlara doğru ilerliyorum. Tanımadığım insanlara herşeyi kusup içimdeki, rahatlamak mı istiyorum karşılığında hiçbir yorum beklemeden? Rahatlayacak mıyım o zaman? Sert ve kalın duvarlarlardan ördüğüm mahzenimde ne kadar da mutluydum son bir yıldır, hani hiç birşeyi takmıyordum artık, o zaman niye bu rüyalar? Niye hala rüyalarımda bile gidip bağırıp çağırıp sen yoksun anlıyor musun diye bağıramıyorum suratına, neyi ve niye var olmayan bir ortamda bile gurur meselesi yapıyorum?
Sanırım 1. Perde kapandı, 2. Perde açılıyor hayatımda, gerçeklerle yüzleşme dönemi zihnimin, kaçtığım, yüzleşemediğim herşeyin karşısında yıkılmadan durmak yada duramamak vakti...
Başlasın 2. Perde, bakalım oyun neleri getirecek, neleri götürecek, mutlu yada mutsuz diye sınıflandırılır mı tüm sonlar? Ucu açık bitse ne olur herzamanki gibi?
İçinden minik minik kanallar geçiyor ve bir efsaneye göre bu kanallara yanlışlıkla düşülürse Freiburg'lu biri ile evleniosun.. :) Çok denedim ama düşemedim bir türlü.. :)
Freiburg'da ilk 3 günümüzü geçirdik, sonrada minik bir Opel Corsa kiralayarak Paris'e doğru yol aldık ama tam Türk aklıyla çıktık yola, ne bir navigator'ımız ne de doğru dürüst bi haritamız vardı, düz mantık tabelaları takip ede ede gideriz dedik ama o iş o kadar da kolay değilmiş.. :)
.jpg)